Wie kent ze niet, die geheimzinnig bulten die het Limburgse landschap tot aan de Maasvallei brandmerken. Deze sporen van een ‘ver’ verleden hadden me al enige tijd aan het denken gezet. Op en over alle terrils tot in Luik Guillemins? Op een kaart uitgezet kwam ik tot een tocht van 190 km die er met wat verbeelding uitzag als een expeditie naar Mount Doom.
Mijn twee mede hobbits, Jef Dries en Illya Theys moesten niet lang nadenken om me te vergezellen op deze micro expeditie. Om ons te wapenen tegen de barre temperaturen hadden we onze voorzorgen genomen. 3 paar handschoenen, donsjassen, Alpaca truien en wollen mutsen, verwarmingselementen voor in de schoenen, etc. Ja, met 6 lagen kledij zouden we met plezier de koude nacht ingaan.
Ook aan de innerlijke mens werd gedacht. Met Cake, pannenkoeken, pasta, soepen, chocola en brood werden de rugzakken volgestouwd. Naast het vaste voedsel is het minstens even belangrijk om aan de psychische gezondheid te denken onder de vorm van vloeibare verdovende middelen. Dat is intussen een basisbehoefte geworden.
Als 3 hobbits vertrokken we op zoek naar Mount Doom . We moesten voorzichtig te werk gaan en zoveel mogelijk in dekking blijven. De bospoeper kon immers overal op de loer liggen. Over geiten - en everzwijnenpaden trokken we door uitgestrekte bossen, mysterieuze heidelandschappen, zandduinen, eindeloze steppen en terrils.
Toen de nacht viel was het geluk aan onze zijde. We vonden een bivakplek onder een duizendjarige eik. Naar oude legendes zouden deze eeuwenoude woudreuzen bescherming bieden tegen hongerige weerwolven. Het was immers volle maan en vreemde geluiden spookten door het bos. Het vuur werd extra hoog opgestookt om ons kampement te beschermen tegen ongewenste bezoekers.
Na een tocht van 190 km kwam ons einddoel eindelijk in zicht. De euforie die intussen opborrelde in onze uitgemergelde lijven werd echter hardhandig de kop ingedrukt toen we de poorten van Mordor bereikten. De in nevels gehulde grijsgrauwe aanblik van het voorgeborchte van de hel (Luik) ontnam ons alle energie.
Even leek onze expeditie nog te mislukken. Maar geen nood. Met de nodige imponerende gebaren kon Illya de gemaskerde trollen op voldoende afstand houden. Eind goed al goed. En nu?
コメント